Zaman,zalimce akıp gitmekte çünkü...

Zaman,zalimce akıp gitmekte çünkü...

 

Hayat,ne nedeni,niçini çokça düşünecek kadar karmaşık,ne de fazlaca sorgulayacak kadar uzundur..

Aslolan gayret,dua,sabır ve emektir..

Kendini ve nasip edileni sevmektir...

Aksi,anın zehir,geleceğin zayi olması demektir...

Ele birşey geçmediği gibi, zaten kısa olan hayatı daha da zindana dönüştürmekten öteye geçmez...

Elbette daha iyisi,daha fazlası istenir...İnsanın fıtratında var..Lakin zorlamayla, vakti gelmedikçe hiçbir şeyin neticeye varması mümkün değildir,olamaz...

O halde elimizde olan maddi manevi mevcudumuzla yetinebilmeli,gayret etmeli sonra da İlahi Kudrete emanet edip sabretmeli,sebat etmeli...

Geç oluyor,uzuyorsa İsyan etmemeli,şer vardır ki Allah nasip etmemiştir...

Nasip olana şükretmeli, bunda da hayır vardır...

Nasip edileni daha iyi yapabilmek için çaba göstermek,dua etmek tabii ki gerekli ve önemlidir...Ancak bunu yaparken kaygıdan,şikayet ve sitemden uzak durmak, olanla mutlu olmak da değerlidir...

Huzur bu şekilde sağlanır...Böyle dingin olunur...

Hayat,öyle de böyle de akıp gider...

Aslolan ,bu kısacık ömrü heba etmeden,verimli ve hem kendimize hem sevdiklerinize değer katarak yaşamaktır...

Doğrusu,sahip olmadığımız,bizimkinden daha iyidir efsanesini bırakmalı ve nasibimiz olan ile haşır neşir olmalıyız...

Başkalarının hayatını irdeleyip sorgulamak yerine,ki bu kaygı ve mutsuzluk kaynağıdır, kendi maddi manevi varlığımız ile meşgul olmalı, olumlu taraflarını görerek,ondan alabildiğince fazla güzellik çıkarmalı, onunla barışık olmalıyız...

Varlığımıza tebessüm ile yaklaştıkça ruhumuz tebessüm eder...Olumlu enerji bütün hayatımıza sirayet eder, o denli huzurlu ve mutlu oluruz...

Geç kalmadan uyanmalı ve yaşamamız gerekene,nasip olunana sahip çıkmalıyız...

Zaman,zalimce akıp gidiyor çünkü...

Ahmet Timur