Batıdaki Dostlarımız Rahat Olsunlar

Kadim Anadolu‘da yaşayan insanların tamamı, bu topraklarının değeridir.

       Kimseden istenen bir şey yok. Birileri, bazı kesimlere  taviz de vermiyor. İnsani, dünyevi ve evrensel zeminlerin kabule geldiği normalleşmenin sürecinden geçiyoruz. Renklerden ve kimliklerden de korkmamak lazımdır. Anadolu coğrafyasının ülke ve vatan olmasında emeği geçen ve kanı akanlar; Türkler, Kürtler ve Lazlardır.

       Kürtler, tarihin en çalkantılı dönemlerinde bile Türkiye'nin tek bir karış toprağını elîn adamına teslim etmemiş ve etmez de. Bu vatanı Farisilerden, Moğol istilasından, Arapların bizleri yalnız bırakmalarından, Rumların gazabından, Rusların emellerinden, Ermenilerin hücumlarından ve son olarak kurtuluş savaşının işgallerine karşılık; beraber ve omuz omuza direndik. Ama kimliğimizi ve duruşumuzu hiç bir zaman Türk milletinin önüne almadık.

      Lakin şunu kabul edelim ki, sonradan birileri çıkıp; köylerimizin isimlerini aldılar, isimlerini değiştirip yüzyılların folklorik ve kültürel ruhlarını kapalı kafeslere hapis ettiler. Anamızdan öğrendiğimiz dili yasakladılar, dağlarımıza ırkçılık sloganı yazdılar, okuduğumuz okulların koridorlarına ‘Türkçeden başka dille konuşmak kesinlikle yasaktır’ Afişlerini astılar. Ninelerimizin masallarında olmayan kahramanlarının hayatlarını ezberlettiler. Bu ülkenin çocuklarına doksan üç yıldır; yeni mekteplerde, yeni dersler verildi. Her sabah olmadığımız, olamayacağımız kimliklerin üstüne ant içtirildi. Ve ne kadar mutlu olduğumuza dair nutuklar ezberletildi.

1940’ların Ulusçuluk zihniyeti tüm insani hak-hukuk değerlerine ve doğuştan gelen evrensel taleplere set çekmeye çalıştı.

      Türk kardeşlerimiz orta Asya’dan gelirken; onlara yarenlik yaptık. Anadolu'nun içlerine yerleşmeleri için yıllarca misafir ettik, uğurladık.  Rum topraklarında yol almaları için savaşçılar verdik, sonra 1920’lere gelince; gelin bu coğrafya da; anca beraber - kanca beraber akitliğine bağlı kalınarak; tüm cephelerde mücadele edelim denildi ve birlikte şehit olduk. İşler düzelip, düşman bu toprakları terk ettiğinde; önceden verilmiş tüm sözler unutulup ardından şunu dediler:‘Siz yoksunuz ve Türksünüz.’Şark Islahat Kanunu çıkarıp binlerce insanı sürgüne gönderdiler, insani, dini, mezhebi ve kimliksel taleplere en ağır eziyetler vererek bastırıldı.

     Laz’a da, Arnavut’a da, Çerkez’e de Türk dediler. Bunlara Türk diyemeyiz. Desek ne olur peki; boş nakaratlarla uğraşır dururuz. Çünkü bu halklar, heykel topluluğu değil ki adlarını ve yaşanmış tarihsel birikimlerini hemencecik değiştire bilelim. Bu insanlar, tanışmaları için Allah'ın yarattığı farklı renk ve dildeki topluluklardır. Kimin ne hakkı ve kimliği varsa onu kullanmalı, geliştirmeli, fırsat ve imkân ortamını sağlamalıyız. Medeni dünyanın tamamı bunu yapıyor. Türkler ve Kürtler eşit koşul ve şartlarda, tarihten gelen hayati özgürlüklerinin emsallerine bağlı kalarak beraber yaşamaya mecburdurlar.

Milletler, Benliklerinin damarlarına pompalanan sevgi çiçekleri ve birlikte yaşama modelleri ile tarihe hükmederler.

       Çözüm: Bunları olduğu gibi " KENDİ ÖZ BENLİKLERİ" ile Türkiye devletinde var olmalarını sağlamaktır. Kürtler, ne Ankara’dan vazgeçer, ne de Şırnak tan; Kürtler, "Türkiyeli’ Kürtlerdir."  Asıl can alıcı konu tamda bu!  Bu iş hal olmak üzeredir inşallah! Baksana 6 aydır tek bir askerimizin burnu bile kanamadı. ‘Eski vahim ölümler ne olacak?’ Diyorlar. Onlar şehit insanlar, hem bu dünyada, hem de ötekisinde, ‘ mükafatlı ve ölmemiş’ diri insanlardır. Hatıralarını zedelemeden süreç işlenecek; işlenmezse daha iyi mi olacak. Hayır!

        Bu tür ölümlere, aklı başında hiç kimse müsaade etmez. Silah ve şiddettin yok olması her şeyin üstündedir. Bir özerklik filanda yok. Velev ki olsa! Ne olacak yani! Ben yine Antalya’ya gezmeye gideceğim. Diğer dostlarımız da Mardin'e gelecekler. Rahat olmak lazımdır. Kafa karıştırıp insanları, içinden çıkılmaz süreçlere sürüklememek gerekir. Bu kirli çatışmanın bedelini herkes ödemiş. Şehit askerlerin yakınları da, dağlarda hayatını kaybedenlerin Aileleri de ve bizatihi devletin kendisi de ağır buhranlardan geçmiş.

       Peki, bunlar olurken Türkiye bölünecek mi? Bölünüyor mu? Asla! Bu bölünmeye yol açar mı? Yine asla! Kürtler zaten bu bölünmenin içinde olmazlar, olsaydılar. 1920 ‘lerin fırsatını hay! hay! Kullanırlardı. Ezelden beri var oldukları toprakları neden ve niçin bölsün ki! Neden terk etsin ki! Bu olguya izin vermez. Çünkü bu topraklarda en önce, zaten onlar vardılar.

Geleceğe dair hazırlanan doğru planları, isabetli çözümleri ve sürecin hassaslığını destekleyecek vizyon sahibi insanları, yalnız bırakmamak lazım.

       Ak Parti ve Başbakanımız, bu işin çözülmesi için elinden geleni yapıyorlar. Gayret edelim. Dua edelim. İnsani değer eşitliklerini devreye sokarak; bahar mevsiminde barışa giden yollara, diken değil de; karanfil fidanlarını dikelim. Süreci hazana dönüştürmeden, Yaz mevsiminin kuraklığına varmadan destekleyelim.

       Artık barış sesleri geliyor. Bu sesi kısmamak lazımdır. Kim, ne ise kendini o kimlikle ifade etsin."Batıdaki dostlarımız rahat olsun" ve bundan emin olsunlar ki Kürtler ve Türkler, yeniden tarih sahnesine iniyor. 21 yüzyıl, bu coğrafyada yaşayanların yüzyılı olacaktır. Buna engel olmak isteyenler; hatalı stratejik eylemlerinden ve sloganik şovlarından vazgeçmelidirler. Aksi takdirde tarihin sarı sayfalarında kırmızı çizgilerle yâd edilecekler…

     Bakınız Irak Kürtleri ile Hem kapital, hem eğitimsel ve hem de yapısal inşaatlaşma alanlarında entegre olmuşuz; tüm ekonomik datalar bunu beyan ediyor. Bu entegreleşme seviyesi, başka alanlara doğru yol alırsa hiç şaşmayınız…

Büyük Düşünelim Lütfen! Büyüüükkkk……!