Salkım (Vardıms) Köyünde Sosyal Hayat! Salkım Köyü Nerede? Nasıl bir köy? Salkım Köyü nereye bağlı?

Haznedar Köyü tarafından Şenyurt yönüne doğru hareketle Suriye sınırına paralel olarak uzanan şose yoldaydık. Bulunduğumuz şose yolda, yeşil denizi andıran tarlaları adeta ikiye bölerek ilerlerken göz ufkumuza giren Şenyurt, Suriye'nin Derbesiye Beldesi ile tek bir yerleşim birimiymiş gibi duruyordu. Sırtını tel örgülere dönmüş olan Şenyurt, Derbesiye'nin 100-200 metre kadar önünde bulunan küçük bir mahalleyi andırıyordu.

    Bu seyrimiz, sola kıvrılan yola girdiğimiz an bitmiş ve normalde ilçe merkezine 15 kilometre uzakta bulunan Salkım'a sınır tarafından girmiştik. Henüz yeşermiş tarlaların tam ortasındaki küçük bir engebenin üzerinde bulunan birkaç evin virane görüntüsü ve bu görüntüyü örtercesine yeşil ve bir o kadar yüksek olan bir tek ağaçla karşı karşıyaydık. Bir tek ailenin yaşadığı bu yer Salkım Köyü'ydü. Ve bu aile de köy muhtarı Musa Ağaoğlu'nun ailesiydi.

     Ailesinden sorduğumuz muhtarı bulamamıştık. Köy yerinde rastladığımız büyük yapı taşları ile çocuklar tarafından tarlada bulunan ve üzerinde kabartılmış bir resim olan küçük metal plakayı resimleyerek ayrıldık Salkım'dan. Resmettiğimiz yapı taşları ile metal plaka, Salkım'ın, çok eski tarihlere tanık olan bir köy olduğunu anlatıyor gibiydiler.

     Köy yerinde bulamadığımız muhtar Musa Ağaoğlu ile Daha sonraları ilçe merkezinde konuştuk. Muhtarın anlattıkları ile meraklarımızı gidermiş, birazda duygulanmıştık doğrusu.

    Şenyurt Beldesi, Altıntoprak ve Tanrıverdi Köyleri ile Suriye'ye sınırı olan Salkım, her biri kendi arazisine evini inşa etmiş olan 20 hane ve 250 kişilik bir nüfusa sahip.

    Yaklaşık olarak 150 yıl kadar önce Diyarbakır'ın Hazro tarafından gelen Şeyhmus oğlu Musa tarafından kurulan köy, 1955 yılında muhtarlık olmuş.

    Muhtardan son olarak dinlediğimiz konu duygulandırmıştı bizleri. Ziyaret ettiğimiz köyün, aslında Yukarı Salkım Köyü olduğunu dinlerken normal durumdaydık. Ama daha önceleri Aşağı Salkım adında başka bir köy daha olduğunu ve bu köyün göç nedeniyle tamamen yok olduğunu dinlerken değişiveren duygularla üzülmüştük tabi ki.   

MEHMET BEDİ DEMİR / MARDİN LİFE