Tarih öncesinde bir ülke vardı. Adı Loud ülkesi idi. Vadilerinde şırıl şırıl sular akar, dağları zümrüt yeşili ormanlarla kaplı idi. Yol alırken zaman zaman güneş kaybolur uzun süre gölgede seyahat edilirdi. Yeşil dalganın içinde kuş cıvıltılı müziğin nağmeleri kulakları doldururdu. Her yerde olduğu gibi buranın da kralı aslandı. Astığı astık kestiği kestikti. Emirler tartışılmaz, itaat mutlaktı. Ama adalet onun şiarı idi. Gün geldi devran döndü Loud ülkesi gözüne hırs bürümüş, güçlü ordular oluşturmuş, tabiatı hor kullanan bir topluluk işgal etti. Otlaklar, sulaklıklar, ormanlar, hatta mağaralar tahrip edildi. Dengeler bozuldu, Güven kayboldu. Ormanlardan geriye yanık araziler, ırmakların yerinde susuz çorak yerler, gölgeliklerin yerini kavurucu sıcaklar aldı. Aslanın krallığı tartışılır oldu. İşgalcilerle iş birliği yaptığı kadar otoritesi kabul edilir oldu. Doğasına, toprağına, ormanına otlaklarına, ırmaklarına dair bir şey söyleyecek olduğunda vahşilikle, uygar olmamakla itham edildi. Kral, Loud ülkesinin geleceği için bütün bunları sineye çekti. Kaos olmasın, dirlik-düzen, birliğimiz bozulmasın diye olduk olmadık, görülmedik şeyleri kabullendi, iki-üç yıl böle geçti. Derken bir gün şafak vakti koşarak nefes nefese bir haberci geldi. Hemen huzura kabul edilmeyi istiyordu. Israrı üzerine kral uyandırıldı. Haberci huzura alındı. Saygıdeğer Kralım; “Bizim obada işgalciler çakallarla, tilkilerle bir olup aslanı kediye boğdurdular” dedi. Kralın kalbi sıkıştı, duracak gibi oldu. Gözleri karardı, nefesi daraldı, başı dönüyordu, yutkundu, “ keşke bu olaydan önce ölseydim” diye içinden geçirdi. Rüya olmasını, yalan, yanlış (dezenformasyon) olmasını diledi. Ama maalesef gerçekti. “Aslan kediye boğdurulmuştu” Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Denge bozulmuştu. Bir şeyler yapmak için çok geçti. Aslanlar yangından kurtulmuş bir köşedeki uzak bir vadide toplandılar. Uzun ve hararetli toplantının sonucunda ortak bir karar alarak aşağıdaki deklarasyonu yayımladılar; ---Loud ülkesi insanlarının ruhu aç değildir, çünkü sevecen insanlardır. —Haklı oldukları için acımasız değil, zarif insanlardır, gülümsemeleri sıcaktır. —Gelinciklerin saflığı, billur suyun sesi, güneşin doğuşu ve batışı hiçbir şekilde pazarlık konusu yapılmayacaktır —Özgürlük ve paylaşma tartışılmaz ortak sevdamızdır. —Bir buket sevgi, bir yudum aşk bizim kutsallarımızdandır. —İçtenliği, umudu, neşeyi, özgüveni, alçak gönüllülüğü terk etmemiz beklenemez. —Cennet gibi olan vatanımızda adalet herkes için tesis edilmeli zira Loud ülkesi hepimize yetecek kadar büyük ve bereketli bir yer olduğuna tarih şahittir. 02.06.2006 07.06.2006 tarihli İletişim gazetesinde yayımlanmıştır. | 
Abdurrahim Akdağ
