Aytuğ Akdoğan kimdir? Aytuğ Akdoğan kitapları ve sözleri
Yazar, Oyuncu Aytuğ Akdoğan hayatı araştırılıyor. Peki Aytuğ Akdoğan kimdir? Aytuğ Akdoğan aslen nerelidir? Aytuğ Akdoğan ne zaman, nerede doğdu? Aytuğ Akdoğan hayatta mı? İşte Aytuğ Akdoğan hayatı...
Doğum Tarihi: 18 Ağustos 1992
Doğum Yeri: Kocaeli
Aytuğ Akdoğan kimdir?
18 Ağustos 1992’de, Karamürsel/Kocaeli’de doğdu. Emekli bir subay çocuğu olan Akdoğan, ortaokul ve liseyi farklı şehirlerde, farklı okullarda okumasının ardından İstanbul Bilgi Üniversitesi’nde sinema eğitimi almaya başladı. Erdal Eren’e ithaf ettiği ilk deneme kitabı ‘Ben Hep 17 Yaşındayım’ 2009’da yayımlandı. Ancak tam olarak tanınmasını sağlayan kitabı ‘Ağladı ve Gözyaşlarını Öptüm’ (2011) oldu. Arka kapak yazısı küçük İskender’e ait bu kitap, okurlar ve eleştirmenler tarafından çok beğenildi, ancak kitabevlerince ‘mahalle baskısı’ da denilebilecek illegal bir sansüre uğradı ve iade edilme sürecine girdi. Bir süre sonra okurların talebi doğrultusunda kitap tekrar raflardaki yerini aldı ve aynı hafta içinde ülkenin önde giden yazarlarından daha fazla satarak büyük bir rekora imza attı.
Gezgin. Direnişçi. Anti militarist… Yazılarında genel olarak normlara karşı gelip onları eleştiren, toplum bilimini ve ilişkileri ele alan ve karakter analizleri yapıp ruhsal çözümlemelere ulaşmaya çabalayan konuları ele alır. Varoluşçu felsefeyi ilgilendiren konular ve tanrı ve doğa aşkına övgüleri içeren izlenimci yazılara da sahiptir. Denemelerinde, subay çocuğu olmasına rağmen ironik bir şekilde anti militarizmi savunur.
Aytuğ Akdoğan Kitapları - Eserleri
- Sürgün
- Ağladı ve Gözyaşlarını Öptüm
- Yeraltından Notlar
- Ben, Hiçbir Şey
- Duvar
- Ben Hep 17 Yaşındayım
- Sürgün
- Duvar
Aytuğ Akdoğan Alıntıları - Sözleri
- Her şey sonsuza dek sürseydi hiçbir şey bu kadar güzel olamazdı... (Duvar)
- "Ve yalnızdır aslında bütün deliler, onlar ne kendileriyle ne de başkalarıyla mutlu olabilirler." (Ben, Hiçbir Şey)
- Eğer ortada gülünecek hiçbir şey yoksa bile, onu yaratmak zorundayız. Aksi halde hayatla baş etmek imkansız. (Sürgün)
- "Bence içgüdüyle yaşayan hayvanlar değil, insanlar" dedi. "Yoksa savaş çıkartmak için kim beyne ihtiyaç duyar ki? " (Sürgün)
- Dünya üzerinde her yere gidebilirdim, ancak hiçbir yere varamazdım, çünkü gittiğim her yere kendimi de götürüyordum. (Ben, Hiçbir Şey)
- Savaşı kazanmanın tek yolu onu reddetmekti. (Sürgün)
- Kim bilebilir bütün bir döngünün aslında sadece bu zamanda bizi birleştirmek için var olmadığını .? (Ben Hep 17 Yaşındayım)
- Ve insanlar öyle çok ve öyle zevkli yargılarlar ki sizi; saklamayı, saklanmayı öğretirler size. Siz de birkaçından başka kimseyi almak istemezsiniz artık yanınıza. (Ağladı ve Gözyaşlarını Öptüm)
- Sayende bir avucun içinde başka bir avucun bu kadar güzel yer edinebildiğini öğrenmek.. Minnettarım sana. (Ağladı ve Gözyaşlarını Öptüm)
- Aile, dünyada en çok katil ve terörist yetiştiren kurumdur. (Sürgün)
- Ve biz onlara hiçbir zaman gerektiği kadar vakit ayıramadığımızı, onların sessiz evlerinde öldüklerinin haberini aldığımız vakit anlarız. Oysaki bizden bir hayat istemezler, tek beklentileri ilgi ve sevgidir . (Ben Hep 17 Yaşındayım)
- "Yazarım yazmasına da, merak ediyorum, bir gün savaşlar ve göçler yerine bir kuşun uçuşunu, filizlenen bir tohumu ya da bir kadının gülümsemesini yazabilecek miyim sadece? Dünyadan tek beklentim bu: Ben gönül rahatlığıyla aşkı, doğayı ve hayvanları yazarken, artık daha fazla bombanın patlamaması.” (Sürgün)
- Yaşlılık yalnızlıktır, bilgeliktir, yeni nesile ve kültürlere yabancılaşmaktır . (Ben Hep 17 Yaşındayım)
- Ne demişti Gülben Akın: "Kimsenin vakti yok, durup ince şeyleri anlamaya." (Yeraltından Notlar)
- Bazıları başkaları için dans eder, bazıları başka kimse yokmuş gibi. (Duvar)
- Ben bir korkaktim ve kitaplarım her zaman benden daha cesur olup, benim yapamadıklarımı yapmıştı. Bu yüzden ben bir gün ölecektim, ancak onlar sonsuza dek yaşayacakti. (Sürgün)
- Çevremdeki herkeste bir delilik var.. (Ben Hep 17 Yaşındayım)
- Mühim olan şey doğruluk değil gösteri değeri artık… (Ben, Hiçbir Şey)
- “…baktığı yerde insan görmeye tahammülü yoktu.” (Duvar)
- karamsarlık romantik bir tutkudur; iyimserlik ise bir görevdir. (Sürgün)
