Melisa Kesmez kimdir? Melisa Kesmez kitapları ve sözleri
Çevirmen, Yazar, Gazeteci Melisa Kesmez hayatı araştırılıyor. Peki Melisa Kesmez kimdir? Melisa Kesmez aslen nerelidir? Melisa Kesmez ne zaman, nerede doğdu? Melisa Kesmez hayatta mı? İşte Melisa Kesmez hayatı...
Çevirmen, Yazar, Gazeteci Melisa Kesmez edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında Melisa Kesmez hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. Melisa Kesmez hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte Melisa Kesmez hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...
Doğum Tarihi: 1980
Doğum Yeri: İstanbul, Türkiye
Melisa Kesmez kimdir?
MELİSA KESMEZ, Eylül 1980’de İstanbul’da doğdu. Mimar Sinan Üniversitesi’nde Sosyoloji okudu. Bir dönem Londra’da yaşadı. Çeşitli dergi ve gazetelerde yazıları ve söyleşileri yayımlandı. Çeviriler yaptı. İstanbul’da yaşıyor. Keriman isimli bir kedisi var.
Melisa Kesmez Kitapları - Eserleri
- Nohut Oda
- Atları Bağlayın Geceyi Burada Geçireceğiz
- Bazen Bahar
- Anneanne Gezegeni
Melisa Kesmez Alıntıları - Sözleri
- Her şey bir şeyin etrafında durmadan döner, insanın payına düşen sarhoşluktur. (Atları Bağlayın Geceyi Burada Geçireceğiz)
- İnsan kabuklu böcek gibi bir şey. Baktı dışarısıyla baş edemiyor, kaçıveriyor içeri. Bu kimsenin kabahati değil. (Bazen Bahar)
- Bir kez daha ayarsız sevecenliğimin kurbanıyım. Merhametim batsın. (Nohut Oda)
- "Yolun bittiği falan yok. Artık yola kendin olarak devam etmen gerekiyor sadece." (Nohut Oda)
- “İnsan kabuklu böcek gibi bir şey. Baktı dışarısıyla baş edemiyor, kaçıveriyor içeri.” (Bazen Bahar)
- "Korkarım biz de herkes gibi birbirimizin hayatından bir tuhaflık olarak geçip gideceğiz" dedi. Üzdü beni böyle demesi, belli etmedim. (Atları Bağlayın Geceyi Burada Geçireceğiz)
- "Ben bu hayatta en çok kendi ahlarımdan korkuyorum." (Nohut Oda)
- Önce başkası sandım, sonra tanıdığım birine benzettim, derken, benmişim, tanıdım kendimi. (Atları Bağlayın Geceyi Burada Geçireceğiz)
- Kelime kelime, kadeh kadeh duvarları tırmanıp, birbirimizin bahçesindeki eriklere dalmışız (Atları Bağlayın Geceyi Burada Geçireceğiz)
- Ben seni yarı yolda bırakmadım ki Selim, yol bitti. (Nohut Oda)
- Ben bu hayatta en çok kendi ahlarımdan korkuyorum. (Nohut Oda)
- İnsan, hayatında çok nadiren bir hikâyenin sonuna geldiğini anlıyor. (Nohut Oda)
- "İnsan kabuklu böcek gibi bir şey. Baktı dışarısıyla baş edemiyor, kaçıveriyor içeri." (Bazen Bahar)
- … zamanla anlıyordun ki, bir hayattı kaybettiğin, kendi hayatına bitişik bir hayat, bir komşu yaşam öyküsü. O gidince hayatlarınızın yabani bitkiler gibi yıllarca birbirine doğru büyüyüp iç içe geçtiği yeri, bu müşterek alandaki şahsi hikayeni, yani onun yanındaki seni de kaybediyordun…. O, seninkilere dolanmış köklerini söküp alırken, seni de yerinden ediyordu. Aynı bahçenin çiçekleri olmak böyle bir şeydi. (Nohut Oda)
- "Benim hikayem bu kadarmış gibi geliyor. Ben bu kadarını hayal edebildim çünkü. Gerisi yok ki." (Nohut Oda)
- Özlemiş miydim onu? Onu ara sıra herkesten gizli özlediğimi biliyordum. Ama özlediğim o muydu, onun yanındaki kendim miydi, yoksa o eski güzel günler miydi, karar vermesi zordu. (Nohut Oda)
- “Geldiğim noktada bir olmamışlıklar silsilesiydi hayatım. Epeydir nefes alamıyordum.” (Nohut Oda)
- “Korkarım biz de herkes gibi birbirimizin hayatından bir tuhaflık olarak geçip gideceğiz,” (Atları Bağlayın Geceyi Burada Geçireceğiz)
- "İnsan nasıl en baştan başlar?" (Nohut Oda)
- “Ayak izlerimi silmek için sana gelen bütün yolları tersinden yürüyeceğim önce, demiş ya şair...” (Atları Bağlayın Geceyi Burada Geçireceğiz)
