Nina Berberova kimdir? Nina Berberova kitapları ve sözleri

Amerikalı Yazar Nina Berberova hayatı araştırılıyor. Peki Nina Berberova kimdir? Nina Berberova aslen nerelidir? Nina Berberova ne zaman, nerede doğdu? Nina Berberova hayatta mı? İşte Nina Berberova hayatı... Nina Berberova yaşıyor mu? Nina Berberova ne zaman, nerede öldü?

Amerikalı Yazar Nina Berberova edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında Nina Berberova hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. Nina Berberova hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte Nina Berberova hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...

Doğum Tarihi: 26 Temmuz 1901

Doğum Yeri: St. Petersburg, Rusya

Ölüm Tarihi: 26 Eylül 1993

Ölüm Yeri: Philadelphia, Pensilvanya, ABD

Nina Berberova kimdir?

1901'de St. Petersburg'da doğdu. Gençlik yıllarında Avrupa'ya göç eden yazar, devrim sonrası Avrupa'sında Rus göçmeni sanatçıların yazgısını paylaştı. 25 yıl Fransa'da yaşadıktan sonra 1950'de kendini daha uzak bir ülkeye, ABD'ye sürgün etti ve Amerikan vatandaşlığına geçti. Uzun yıllar Princeton'da yaşayan ve Princeton Üniversitesi'nde Rus edebiyatı dersleri veren Berberova 1993'te öldü.

Nina Berberova Kitapları - Eserleri

• Eşlikçi Kız
• Eşlik Eden Soneçka Antonovskaya
• Kara Acı
• Uşak ile Yosma
• Astaçev Paris'te
• Mozart'ın Dirilişi

Nina Berberova Alıntıları - Sözleri

• Seni tutmuyorum ki... Yok hayır, tutuyorum ve ben de sana tutunuyorum. (Uşak ile Yosma)
• Sizi fark etmekten vazgeçerler sonunda. Aynalar sizi artık yansıtmaz olur, yankı sizi yanıtlamaz olur. (Kara Acı)
• "Bana öyle geliyor ki insan bilgeliğinin çekirdeği ölümü duyumsamakta, sonu düşünmekte yatıyor; çünkü her şey anlaşılabilir, bu anlaşılmaz; her şey onaylanabilir, bu değil. " (Astaçev Paris'te)
• Hayatta adlandıramayacağımız nice şeyler, yanıtsız kalmaya mahkûm nice sorunlar var. (Kara Acı)
• "Hayatta daha ne istiyorsun ki? Hesaplaşmak mı? Öç almak mı? Nasıl? Ayrıca kimden? Yumuşak görünmek, sessiz ve derinden gitmek gerek. Bu hayatta hesaplaşılmaz. Gelecekteki hayatsa, zaten yoktur!" (Eşlik Eden Soneçka Antonovskaya)
• ...Tanrı da sürgünlerin Tanrısı değildir, sürgünlerin Tanrıları yoktur. Bu yüzden, zaman zaman kendilerine acırlar, ama birbirlerine karşı acımasız ve amansızdırlar, kendi mutlulukları için (hangi mutluluk?) kardeşlerinin bile mutluluk payına göz dikerler, ama gene mutsuzluk ve yenilgiden kurtulamazlar, ökseye tutulmuş serçe gibidirler. (Uşak ile Yosma)
• ölüm bile çıktı karşıma, yine de sürekli bir mutluluk duygusu kaybolmuyor içimden. bu duygu bana nereden geliyor, nasıl bitecek, tanrı bilir... (Eşlikçi Kız)
• Gerçekten de, uyanmak, yeniden doğmak, başkaları gibi yaşamak benim için olanaksızdı! (Kara Acı)
• "Mutluluğun ona hiçbir zaman benden gelmeyeceğini seziyordum belli belirsiz. Beni seviyor muydu? Evet, seviyordu ;ama bu sevgide acıklı bir kırgınlık vardı, bana sarılıp öptüğünde hep sanki bu kırgınlığı silmeye çalışıyormuş izlenimini edinirdim." (Eşlik Eden Soneçka Antonovskaya)
• Hiçbir şey, yıkımıma katlanmama, mutsuzluğumu kabullenmeme, felakete uyum sağlamama yardımcı olamıyor. (Kara Acı)
• Birlikte ağlayabileceğim kimse yoktu yeryüzünde. Kimse yoktu yeryüzünde… (Eşlikçi Kız)
• "Hayatın yanı başımda hareket ettiğini, insanları örttüğünü, ama zorla kendimi kabul ettirmek için ne yaparsam yapayım, beni içine almadığını görür gibi oluyordum." (Eşlikçi Kız)
• Mutluluğun, yaşamın amacı olduğunu kim söyledi? (Kara Acı)
• “Kendilerinden vazgeçen topluma, tam bir ilgisizlikle karşılık veren bağımsız kadınlarda rastlanan bir çekicilik edindi.” (Eşlik Eden Soneçka Antonovskaya)
• Seni tutmuyorum ki … Yok hayır , tutuyorum Vê ben de sana tutunuyorum. (Uşak ile Yosma)
• Sabah, sabah ve gene sabah. Önceki günün sabahı yok. Belki de hiç olmadı. Belki her zaman aynı sabah yineleniyor. Bir kez, bir kez daha, birçok, birçok kez,... (Uşak ile Yosma)
• "Böyle insanlar vardır. Bir görkem taşırlar sanki. Onların yanında insan korkar biraz. Onları değiştirebilmek, zayıf düşürmek kolay değildir... Nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum ;mutlu kişi, sanki başkalarının üzerinde yaşar ve kuşkusuz biraz da ezer onları. Ve bundan dolayı onu bağışlamak bile söz konusu değildir ;çünkü mutluluk onun için sağlık gibi, güzellik gibi kendiliğinden varolan bir şeydir. " (Eşlik Eden Soneçka Antonovskaya)
• “Aslında hayatta çok şeye sahip oldum denebilir - ama ben hayatın ken­disinden mutluluk duyuyorum. Neden oldu­ğunu tam bilmiyorum - soluk almaktan, şarkı söylemekten, bu dünyada yaşamak­tan. “ (Eşlik Eden Soneçka Antonovskaya)
• "Ölüm bile çıktı karşıma, yine de sürekli bir mutluluk duygusu kaybolmuyor içimden. Bu duygu bana nereden geliyor, nasıl bitecek." (Eşlik Eden Soneçka Antonovskaya)
• "Ben, ben ne yapacaktım hayatta? Ben, ben ne için vardım bu dünyada?" (Eşlik Eden Soneçka Antonovskaya)