Yalnızlık Paylaşılmaz - Özdemir Asaf Kitap özeti, konusu ve incelemesi

Yalnızlık Paylaşılmaz kimin eseri? Yalnızlık Paylaşılmaz kitabının yazarı kimdir? Yalnızlık Paylaşılmaz konusu ve anafikri nedir? Yalnızlık Paylaşılmaz kitabı ne anlatıyor? Yalnızlık Paylaşılmaz kitabının yazarı Özdemir Asaf kimdir? İşte Yalnızlık Paylaşılmaz kitabı özeti, sözleri, yorumları ve incelemesi...

Kitap Künyesi

Yazar: Özdemir Asaf

Yayın Evi: Yapı Kredi Yayınları

İSBN: 9789750828928

Sayfa Sayısı: 120

Yalnızlık Paylaşılmaz Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

Yarın düzenleyecekler aşklarımızı,

Ner'deyse.

Huysuzluğumuz ondan.

Perdeleri kapatmalı mı?

Perdeyse.

Yaşamlarımızın, doğumlarımızın

Tadı kaçmadan..

Gökteyse, yerdeyse,

Bir şeyse.

Çarpık çizdiriyorlar,

Karanlık yazdırıyorlar, 

Canından bezdiriyorlar..

Kırgınlığımız ondan.

Acı-acı güldürüyorlar..

Hırçınlığımız ondan.

Ağlamaca karamsarlık tütüyor

Buram-buram

Konularımızdan..

Burukluğumuz ondan.

Kısa dizelerle, çağdaş bir içerikle kurduğu, kendine özgü dokunaklı söyleyişiyle bir hayat dersi gibi okunabilecek şiiri genç kuşak okurların her zaman ilgisini çeken, Yalnızlık Paylaşılmaz dendiğinde akla gelen ilk şair Özdemir Asaf bir kez de tek vuruşta okumak için en sevilen kitabıyla bütün yalnızlıklara sesleniyor.

(Tanıtım Bülteninden)

Yalnızlık Paylaşılmaz Alıntıları - Sözleri

• Gelmeyecek bir gideni, Olmayacak bir nedeni, Beklediniz mi?
• Yüreği soğuyanın savaşı biter.
• Ben çiçeklileri Renklileri Delileri severim. Birde delilikleri.
• "Kadını sevecektiniz."
• Gelmeyecek bir gideni, Olmayacak bir nedeni Beklediniz mi.??
• “Baharda kışı, Kışın da baharı özler insan. Ne uzaksa onu özler… Kavuşmak şart mı? Boşver! Bazı şeyler yokken güzel…”
• Birikmiş bir özlemi Sakladınız mı.. Gelmeyecek bir gideni, Olmayacak bir nedeni Beklediniz mi.?
• Yüreği soğuyanın savaşı bitter.
• "Kadını sevecektiniz"
• Kırıldım artık.

Yalnızlık Paylaşılmaz İncelemesi - Şahsi Yorumlar

"Yalnızlık paylaşılmaz.. Paylaşılsa yalnızlık olmaz." Yalnızlığıma sımsıkı sarılmaya karar verdirten kitap oldu kendisi. Özdemir Asaf'ın şu an okuduğum en iyi kitabı bence buydu. Diğer kitaplarından daha güzel şiirler barındırıyordu bence. Bu kitaptaki şiirlerinin altında daha derin manalar olduğu aşikar. Okurken zaten kendimden geçtim. Gerçekten hissettim bunu. Gözlerim hafif kısıldı. Arkada çalan hafif melodi beni aldı şairler dünyasına götürdü. Zihnimin dudakları bir ahenge tutuldu. Ağzım oynamadı ama yüreğimden haykırarak okudum şiirleri. Her şiirinde farklı şeyler anlattı Asaf usta. Yalnızlığına pek tutkunmuş kendisi. Yalnızlığı benzetmediği şey kalmamış. Kimi zaman gemi olmuş yalnızlık, kaptanıyla batmış. Kimi zaman dünya olmuş, sahibinin başına yıkılmış. Farklı bedenlerde farklı acıları aynı tatlarla farklı damakları süslemiş. Kitabı okurken kendimi buldum. Yalnız okurum çünkü. Yalnız yazarım. Yalnız gezerim bazen sokaklarda. Kütüphaneme kapanır, yapayalnız, dünyadan uzak kitaplarıma sarılırım. Yalnızlığımın tadı o zaman çıkar. Bu incelemeyi de yine kitaplarımın arasında bir masanın başında bir sandalyeye oturmuş yazıyorum. Yine yalnızım. Ah yine mutluyum. Daha demin yalnızlığa yazılan methiyeleri okudum nasıl mutlu olmam? Nasıl sevmem yalnızlığı? Öyle işte yalnızlık.. farklı bedenlerde bolca var. Hepsinde muhtaç olunan bir şeylerin eksikliği var. Ama boşverelim bunları. Yalnızız. Mutluyuz. Yalnızlığımızı birgün paylaşırsak, o gün kırılmasın bize Asaf usta... Keyifli okumalar... (Oğuzhan Güneş)

Öyküm, öykünüz, öykümüz...: "Her insanın bir öyküsü vardır ama her insanın bir şiiri yoktur" Düşünüyorum da bir zamanlar ; Susmak zorunda kalıyor olmak ne zordu. "Ön yargılardan uzak Eğilip içimize baksak." Herkese , beklenen her yere aynı anda yetişmekten vazgeçiyor insan. Bir kere konuşan, ifade eden oldun mu, sanki hep bunu yapman gerekiyormuş gibi oluyor aslında böyle bir zorunluluğumuz yok. Keşke herkes hiçbir durumu olmak zorunda olmasa, duygularına, isteklerine göre seslense anlaşılır olsa. Her zaman birilerine gerçek duygularımla bir şeyler anlatmaya çalıştım. Evet anlattım hakikatten ama baktım ki geçmişe tek yaptığım doğrusu olmayan insanlara anlatmak çabası. Sanırım ben hep bunu yaptım. Yanlış insanlara, yanlış yerlerde, yanlış zamanda doğru şeyler anlatarak anlaşılırım sandım. Yanıldım.. Sonra sustum, susmak zorunda kaldım. Sonuç mu; içime atan, ne istediğimi bilmeyen, en son beni ne mutlu ettiğini bile hatırlamayan, olaylara karşı tepkisini kaybetmiş, sabah işe giden akşam aynı yolu kullanarak evine gelen ve haftalar geçsin, aylar bitsin diye kendini hayatın akışına bırakan o amaçsız insanlardan oldum. Neydim ben sahiden? Nasıl bir hayat istiyordum, bu muydu gerçekten? Bazen ipi kopmuş bir uçurtma oluyordum bazen de kulelere imrenen bir çukur ..İyi değildim vesselam... Korkuyordum hem de çok ve bu korkularımı anlatabileceğim hiç kimsem yoktu. Bir kere daha hatta defalarca soruyordum kendime kimlerin yarası, kimin yarısı idim?. Bulamıyordum, susuyordum.. Bir insan bu kadar yalnız kalabilmeyi nasıl başarır? Duygularımı saklaya saklaya kendimi tanıyamaz hale gelmiştim. Zaman geçtikçe her şey yabancılaşmıştı. Ailem, dostlarım , adımladığım sokaklar, hatta kendim bile. Olgunlaşmak mı , büyümek mi bu, öyleyse yerimde saymayı tercih ederdim. Çocukken büyümek benim için, her şeyi yapma özgürlüğüydü ve bunu kullanıp kullanmama lüksü . Büyüdükçe bir halt olmuyormuş. İnsan büyüdükçe kafası daha çok karışıyor, yaş ilerledikçe daha çok uzaklaşıyor herkesten ve istemeden de olsa dışlanıp, kendi kabuklarında yaşlanıyormuş. Haa bir de buna tükenmişlik sendromu , asrın hastalığı diyorlar.. Ne derseniz deyin inanın ki bir zamanlar, ben çok mutsuzdum . Gün geçtikçe susuyor, sessizliğime sığınıyor ve medet umuyordum . Nereye gidecek bu döngü bilmezken ama hayat diyorlar işte buna; süresini ve soru sayısını bilmediğim sınava...öl de öleyim hayat demiyorum artık . “Ben seni seviyorum, Gizlice.” Aldığım bir nefes minicik bir nefes "ol" diyor ve yaşıyorum. Sil baştan yeniden yazılan öykümü, öykümüzü. Güvenebileceğim ve sevdiğim insanlar artıyor . "Yüzüme susanlardan konuşmayı öğrendim." Kendi sesimi duyurabilmek, doğru zamanda doğru insanlara doğru şeyler anlatmış olmanın huzurunu yaşıyorum. Herkese, öyküsünü çekinmeden sorgulayacağı, sonrasında yeniden yeniden heyecanıyla, bolca sağlıklı huzurlu bir ömür ve keyifli okumalar diliyorum. https://youtu.be/T8xl0XtzmnM https://youtu.be/PXL-lLLCMvU (Ferah)

Yalnızlık Paylaşılmaz - Özdemir Asaf: Yalnızlık Paylaşılmaz şiir seven sevmeyen herkesin anlayarak okuyabileceği anlamlı, kaliteli bir eser. Mehmet Kaplan'ın bir yazısıyla başlıyor: "Kelimeler ile gerçek arasında bir uçurum vardır. Hiçbir kelime gerçeğin yerini tutmaz. Kelimeler gerçeğin uzak ve suni işaretlerinden ibarettir. Biz gerçeğe bizzat yaşayarak ulaşırız. Fakat onları anlatmaya kalkınca kullanıla kullanıla yıpranmış, bizim yaşantılarımıza tekabül etmeyen kelimelerle karşılaşırız. (...) Öyleyse her şeyi yeniden yoklamak, dilin aldanışlarına kapılmamak lâzımdır. Bu nasıl olur? Paradokslarla. Zira paradoks bilinen kelimelerin manalarını siler. Paradoksla yeni hakikatlere ulaşılmasa bile, hiç olmazsa, dilin o aldatıcı büyüsü yok edilmiş olur. Özdemir Asaf'ı paradokslu bir üslup kullanmaya sevkeden psikolojik amilin bu arzu olduğunu sanıyorum." Mehmet Kaplan hocanın yazısının ardından o muhteşem dizeler geliyor adeta doğru bir kitap seçtiniz dercesine: "Her insanın bir öyküsü vardır, ama her insanın bir, şiiri yoktur." Öyle değil mi sahiden? Her insanın iyi ya da kötü bir hikayesi var. Ama şiir herkese nasip olmuyor. Neler yok ki kitapta: Aşk, yalnızlık, ölüm... Mısra mısra altını çizeceğiniz dizeler... Size hitap eden birkaç dizeye mutlaka rastlıyorsunuz. Ben de beni anlattığını düşündüğüm birçok dizeye rastladım. Birçoğunu da siz değerli okurlar ile paylaştım. Kim bilir belki de "bu kadarı fazla" dedirtmişimdir ama bir dizeyi paylaşsam hatrı kalıyordu diğer dizenin. O nedenle beğendiğim dizeleri buraya da ekleyerek sizleri sıkmayacağım. Şairin en sevdiğim eseri oldu. Gönül rahatlığıyla öneriyorum. (Mikail Balcı)

Yalnızlık Paylaşılmaz PDF indirme linki var mı?

Özdemir Asaf - Yalnızlık Paylaşılmaz kitabı için internette en çok yapılan aramalardan birisi de Yalnızlık Paylaşılmaz PDF linkidir. İnternette ücretli olarak satılan çoğu kitabın PDFleri bulunmaktadır. Ancak bu PDF'leri yasal olmayan yollarla indirmek ve kullanmak hem yasalara hem de ahlaka aykırıdır. Yayın evlerinin sitesinden PDF satılıyorsa indirebilirsiniz.

Kitabın Yazarı Özdemir Asaf Kimdir?

Özdemir Asaf (11 Haziran 1923, Ankara - 28 Ocak 1981, İstanbul), Cumhuriyet dönemi Türk şairlerdendir.

11 Haziran 1923 tarihinde Ankara'da doğdu. Asıl adı Halit Özdemir Arun'dur. Babası Mehmet Asaf Şura-yı Devlet'in kurucularındandır. Babasının öldüğü yıl, 1930, Galatasaray Lisesi'nin ilk kısmına girdi. 1941 yılında 11. sınıfta, bir ek sınavla Kabataş Erkek Lisesi'ne geçip 1942 yılında mezun oldu. Hukuk Fakültesi'ne, İktisat Fakültesi'ne (3. sınıfa kadar) ve bir yıl Gazetecilik Fakültesi'ne devam etti. Bu arada Tanin ve Zaman gazetelerinde çalıştı ve çeviriler yaptı.

İlk yazısı Servet-i Fünûn (Uyanış) dergisinde çıktı. 1951 yılında Sanat Basımevi'ni kurdu ve kitaplarını Yuvarlak Masa Yayınları adı altında yayımladı. 1962'de Mehmet Ali Aybar öncülüğünde kurulan Temel Hakları Yaşatma Derneği'nin kurucularından oldu.

28 Ocak 1981'de hayata veda eden Özdemir Asaf'ın ilk eşi Sabahat Selma Tezakın'dan Seda isimli bir kızı; ikinci eşi Yıldız Moran'dan ise Gün, Olgun ve Etkin adında üç oğlu vardır.

Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Özdemir_Asaf

Özdemir Asaf Kitapları - Eserleri

• Sen Bana Bakma Ben Senin Baktığın Yönde Olurum
• Bir Kapı Önünde
• Yuvarlağın Köşeleri
• Dün Yağmur Yağacak
• Kırılmadık Bir Şey Kalmadı
• Benden Sonra Mutluluk
• Çiçek Senfonisi
• Sana Mektuplar
• Çiçekleri Yemeyin
• Yalnızlık Paylaşılmaz
• Dünya Kaçtı Gözüme
• Yumuşaklıklar Değil
• Dokuza Kadar On
• Seçme Şiirler
• Özdemir Asaf'ça
• Lavinia
• Nasılsın
• Sen Sen Sen
• Hidim
• Bütün Eserleri

Özdemir Asaf Alıntıları - Sözleri

• Seni saklayacağım inan, Yazdıklarımda, çizdiklerimde, Şarkılarımda, sözlerimde. (Sen Bana Bakma Ben Senin Baktığın Yönde Olurum)
• “Devir bir kötü devir Düşünceler, duyuşlar cılız. Anlayışlar kıt Kimse kimseyi takmıyor efendim…” (Benden Sonra Mutluluk)
• İmkansızlıkları yaşamak mıdır sevmek, ...yoksa severken imkansız mıdır yaşayabilmek…? (Yumuşaklıklar Değil)
• Kolay mıdır bir anda her şeyden Vazgeçip gitmek, yoksa her şeye rağmen gitmekten vazgeçip sevmek mi gerek?. (Özdemir Asaf'ça)
• "Aşkın matematiği farklıdır Lavinia. 2'den 1 çıkınca 0 kalır." (Lavinia)
• "Günün en güzel saatleri bunlar, yanımda kal." (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

• Kelimelerden büyük, kelimelerin içinde, Bir şey kaldı senden Yaşamalar'ın arasında kaçamaklı. (Bir Kapı Önünde)
• Yüreği soğuyanın savaşı biter. (Yalnızlık Paylaşılmaz)
• Gelenler gitmeyecekmiş gibi.. (Seçme Şiirler)
• “Gelecekse beklenen, Beklemek güzeldir. Özleyecekse özlenen, Özlemek güzeldir. Ve sevecekse sevilen; O hayat her şeye bedeldir.” (Yumuşaklıklar Değil)
• Hepsinin gelmesini bekleme; Bir kişi gelmeyecek. Sen alışmayasın diye, Korkmayasın diye, Düşünesin diye.. Kendine yetmen için.. Herkesin kendinden kaçacağı yerlerde Sen kaçmayasın diye. (Bir Kapı Önünde)
• boşuna yorulma gönül ,sadece sevmek yetmiyor ✿ (Sen Sen Sen)
• Geçse de umudun baharı yazı Gözlerde kalıyor yaşanmış izi (Seçme Şiirler)

• "Yanılmıyorsam, saygılarla yalnızdım.. Saygılar duymasaydım, yanılmazdım.. Yaslanacak anılarım olsaydı, Söyleye söyleye böyle saklamazdım." (Bütün Eserleri)
• Unutmak isteyorsun, unutamayorsun, Aynı kelimelerle. (Bir Kapı Önünde)
• “Baharda kışı, Kışın da baharı özler insan. Ne uzaksa onu özler… Kavuşmak şart mı? Boşver! Bazı şeyler yokken güzel…” (Yalnızlık Paylaşılmaz)
• Kendisinden uzak kalmış olanlar çok bağırır. (Yuvarlağın Köşeleri)
• Söylesene... Sevmek, çok sevmek insana eziyet mi vermelidir. (Sana Mektuplar)
• Ama ne olur sakın bir insanı gönülce, gözce, dilce, ruhça kırmayın. (Yuvarlağın Köşeleri)
• Yalnızlık paylaşılmaz.. Paylaşılsa yalnızlık olmaz. (Çiçek Senfonisi)