Böyle mi olmalıydı

Bir zelzele kopmuştu sanki

Yatağından ok gibi fırlamıştı.

Soru dolu gözlerle etrafına bakıyordu Yasin.

Sanki soru yağmuruna tutmak için birini arıyordu.

Daha çok geçmemişti…

Aman Allah’ım gözlerinin görmesine üzülür mü insan?

Annesinin kanlı bedenini göreceğine,

Kör olmayı o kadar istemişti ki o an.

Başına gelenleri anlamıştı küçük Yasin.

Yapmıştı yine yapacaklarını zalimler!

Bu Filistinli çocukların kanlı kaderiydi.

Yaralı kuş misali dizlerinin üzerine çökmüştü oracıkta.

Tek umudu babası ve daha kundaktaki kardeşiydi.

Umut işte…

Filistinlilerin önce Allah, sonra dayandıkları tek şey UMUT…

Ne yazık ki o umudu bile çok görmüşlerdi küçük Yasin’e.

Daha kapının eşiğindeydi babası;

Elinde kanlanmış kundağıyla küçük kardeşi,

Baba çocuğunu güvenli bir yere almak istemişti besbelli.

Sahi güvenli bir yer var mıydı Filistin’de?

Yoksa Filistin’in alnına kanlı mühür mü vurulmuştu?

Yasin’ler Zeynep’ler yetim kalmak zorunda mıydı?

Çiçeklerin bitmesi gereken yerde,

Gözlerimiz hep şarapnel parçalarını mı görmeliydi?

Oyunlar! Oyunlar hep kanlı mı olmalıydı