Bukalemun!...

Bukalemun!...

 

Kılıktan kılığa girer...

Kandırır..

Aldatır...

Dönemeçlerle dolu bir yolu vardır ..

Sürekli döner,baş döndürür...

Sırf bir makam,mevki ya da statü elde edeceğim diye yüreği başka,duruşu başka ,dili bambaşkadır....

Her gittiği yere benzemeye çalışır..

Ne saygınlık kalır,ne öz benlik...

Çünkü samimiyet yoktur...

Binbir surattır,iki yüzlü demek bile az kalır...

Bukalemun...

Güven yoktur...

Kaybetmekten korkar...

Özgüven yoktur...

İlk fırsatta ortada bırakır,bencildir...

Ayak uyduracağım diye herkese evet der,yok yoktur kitabında...

Rolden role bürünür...

Umut dağıtır ama umudu paramparça eden odur..

Kırılmasın gücenmesin diye mavi boncuk dağıtır herkese ama hayal kırıklıklarının en büyük sebebidir...

Cıkarcıdır ve bu uğurda kullanır,satar...

Ne yoldaş kalır ,ne sırdaş...

Yüreğinden süzülen başka ,dillerinden damlayan başkadır...

Her ortama girer, hiç olamadığı herşey olur...

Yapmadığını yaptım,yaptığını yapmadım der...

Senden duyduğunu bir başkasına satar da ruhun duymaz...

İnkar eder,pişman eder...

Oyunculukta master yapar...

Yürekte ihtiras vardır,dilde iltifat...

Yüreğinde beddua dilinde dua...

İçin için hançerler seni ,yüzünde can ciğer kuzu sarması...

Sanırsın öyle can,öyle candan...

Oysa ne hinlikler geçiyor kafasından...

Nasıl ayağını kaydırırım diye düşünüyor bir yandan...

Melek sandığın bu zattan canavar çıkacak birazdan... 

Hem melektir,hem şeytan...

Hem dürüsttür,hem sahtekâr...

Hem dosttur,hem düşman...

Yürek başka telden çalar,dil başka...

Maskeli balonun en kıvrak oyuncusudur...

 

Ahmet Timur