Hançerlenen Hz. Ömer Değil Adaletti

Hz. Ömer adil bir devlet başkanı idi ama camide hançerlediler…

Aslında hançerlenen Hz. Ömer değil adaletin ta kendisiydi…

Çünkü tüm zalimler çok iyi bilir ki bir yerde adalet varsa orada adavete/düşmanlığa yer yoktur…

Bu ihanet operasyonu, adaletin istikrar için tek başına yeterli olmadığını, güvenliği sağlamanın da önemli olduğunu gösterdi…

Hz. Ömer’e saplanan hançer sadece adalete değil güven ve istikrara da saplanmıştı…

Çünkü ihanet hançeri camiye kadar, secdeye kadar uzanmıştı…

Kur’an’ın hadimi Hz. Osman bu güvensiz ortamda sadece ailesine, akrabasına güvenmiş onlarla devleti yönetmeye kalkmıştı…

Ama en yakınlarının yanlışları zaten güvensiz olan ortamı kaos alanına çevirmişti…

Artık hançer dışardan değil içerden geliyordu, Hz. Osman ömrünü adadığı Kur’an’ın başında şehid ediliyordu…

Adalet ve güvenin sarsıldığı ortama tefrika girmişti… Birlik dağılmış, uhuvvet yara almıştı… Fitne ateşi sönmemek üzere yanmaya başlamıştı…

Hz. Ali tüm cesareti ve metanetine rağmen tefrikanın kurbanı olmuştu…

Aslında biz Hz. Ömer’i kaybettiğimizde Hz. Osman’ı, Hz. Ali’yi ve ümmetin geleceğini kaybetmiştik…

O gün bugündür “adalet, güven ve uhuvvet/birlik” yaralı, ümmeti islam ne tarihinden ders aldı ne de yaralarını sardı…

Düştüğümüz yerden kalkabiliriz, “adalet, güven ve uhuvveti” temin edersek yeniden dirilebiliriz…

Bunun için ilk kaybettiğimiz günle yüzleşmeliyiz…

Önce Ömerleri yetiştirmeliyiz…

Zira bir yerde Ömerler yoksa adalet yerlerde sürünür…