İnsan, toplum ve hoşgörü

                İnsanlar çiçeklere benzer renk renk, çeşit çeşit tıpkı bir gonca gibi doğar. Gül gibi olunca güzelliğiyle tazeliği ve kokusuyla açılır. Ve sonrasında sararır, solar toprağa karışır gider.

                Ancak bazı çiçekler vardır ki kokusu rengi ve güzelliğini unutmak mümkün değil. Çünkü bu çiçekleri manevi olarak burcu burcu kokarlar etraflarına ve topluma güzel kokular salarlar.

Nice âlimler ve kadim insanlar var ki; her asırda aynı kokuyu ve güzellikleri ilim irfan hoşgörüyü insanı ve İslami güzellikleri cihanın dört bir yanına kendilerini ve kokularını hissettirirler yaşantılarıyla topluma örnek olurlar ve hep anılırlar.

Sevgi ve hoşgörü çok güzel duygulardır. Kadın-erkek, yaşlı-genç, iyi-kötü, fakir-zengin demeden gurur ve kibirden uzak durmak lazım. Kuran’ı Kerim’de Allah (cc) söyle buyuruyor:

“Ey Muhammed Allah’ın merhameti sayesinde kullarına merhametli ve yumuşak davran. Şayet katı yürekli olsaydın, şüphesiz insanlar etrafında gider dağılırlardı.”buyurmaktadır.

Çünkü insanlar yaratılmışların en şereflisidir.

Hoşgörü ruhen sağlıklı bir insanın davranışıdır.

Beşeri münasebetlerin temelidir.

Millet olarak, insan olarak, toplum olarak birey olarak bugünlerde her zamankinden daha fazla hoşgörüye ihtiyacımız olduğuna inanıyorum.

Evde, trafikte, sokakta, okulda, işyerlerimizde kısacası insanın olduğu her yerde hoşgörü yoksa ve orada bencillik anlaşmazlık güvensizlik kavga gibi olumsuzluklar görmek kaçınılmaz olur.

Hoşgörülü olmayan bir insan ve bu bir toplumda huzur aramak mümkün olmadığı gibi o toplumda ve insanlarda bir eksiklik vardır.

Hoşgörü insanın kendisini bilmesi ve tanımasıdır.

Allah (cc) derki; “Kendini bilen, Rabbini bilir.”

Hoşgörüden yoksun bir toplum ve insanda açgözlülük doyumsuzluk, sevgisizlik, güvensizlik, çaresizlik ve itikatsızlık olur.

Hoşgörü olmanın çizgisi başta Hz. Muhammed (sas) Efendimiz başta olmak üzere Hz. Mevlana, Hacı Bektaşı Veli, Hz. İbrahim Hakkı, Hz. Yunus Emre, Cüneydi Bağdatı, Hz Abdulkadir’i Geylanı gibi evliyaların hayatı ve izinden gitmektir.

Nefsimizi bir kenara bırakıp hoşgörü kapısından ayrılmayıp bir kul olduğumuzu bilelim geldik ve gideceğiz. Bu fani dünyada misafirsiz bakı olan Allah (cc)’dır. İmtihanda olduğumuzu ve bu geçici fani dünyada geçici olduğunu biliyoruz. Dünya ve ahretimizi için bu sınavda başarılı geçmek istiyorsak hoşgörüden ayrılmamız lazım.

Görmemezlikten gelelim, güzel düşünelim, güzeli görelim, gördüklerimizden de lezzet alalım.

Kusursuz dost arayan dostsuz kalır. Hz Mevlana diyor ki:

 Bakın Mevlana ve Hacı Bektaş Veli arasında geçen hoşgörü çizgisine…

Bir adam kötü yoldan para kazanıp bununla kendisine bir inek alır. Neden sonra, yaptıklarından pişman olur ve hiç olmazsa iyi bir şey yapmış olmak için bunu Hacı Bektaş Veli’nin dergahına kurban olarak bağışlamak ister. O zamanlar dergâhlar aynı zamanda aşevi işlevi görüyordu. Durumu Hacı Bektaş Veli’ye anlatır ve Hacı Bektaş Veli helal değildir diye bu kurbanı geri çevirir. Bunun üzerine adam Mevlevi dergahına gider ve aynı durumu Mevlana’ya anlatır. Mevlana ise bu hediyeyi kabul eder. Adam aynı şeyi Hacı Bektaş Veli’ye de anlattığını ama onun bunu kabul etmemiş olduğunu söyler ve Mevlana’ya bunun sebebini sorar.

Mevlana şöyle der:

– Biz bir karga isek Hacı Bektaş Veli bir şahin gibidir. Öyle her leşe konmaz. O yüzden senin bu hediyeni biz kabul ederiz ama o kabul etmeyebilir.

Adam üşenmez kalkar Hacı Bektaş Dergahı’na geri gider ve Hacı Bektaş Veli’ye, Mevlana’nın kurbanı kabul ettiğini söyleyip bunun sebebini bir de Hacı Bektaş Veli’ye sorar.

Hacı Bektaş da şöyle der:

 – Bizim gönlümüz bir su birikintisi ise Mevlana’nın gönlü okyanus gibidir. Bu yüzden, bir damlayla bizim gönlümüz kirlenebilir ama onun engin gönlü kirlenmez. Bu sebepten dolayı o senin hediyeni kabul etmiştir.

İşte örnek bir hoşgörü olayı tevazu kibir ve nefisten uzak davranış.

Gelin Hz. Mevlana’ya kulak verelim.

Cömertlik ve yardım etmede akarsu gibi ol,
Şevkat ve merhamette güneş gibi ol,
Başkalarının kusurunu örtmede gece gibi ol,
Hiddet ve asabiyette ölü gibi ol,
Tevazu ve alçakgönüllülükte toprak gibi ol,
Hoşgörülülükte deniz gibi ol,
Ya olduğun gibi görün, ya da göründüğün gibi ol.

Dostluğa sevgiye ve geleceğe aşımızı ekmeğimi soframızı, huzurumuzu, acı, tatlı acılarımızı varlığımızı yalnızlığımızı birlik ve beraberliğimizi kardeşlik ve dostluğumuzu paylaşıyorum. Başta Aziz milletimiz olmak üzere Suriye, Gazze, Somali, Libya, Irak, halklarının gözü yaşlı kalpleri, kırık boyunları bükük tüm İslam Aleminin mübarek kurban bayramını en kalbi duygularımla Mardin halkı ve şahsım adına kutluyorum.

Böylesi tevazu ve incelikle, birbirini yermek yerine yüceltmeyi becerebilen insanlar olmamız dileğiyle…