Ne kadar iç acıtıcı ve derin anlamlar taşıyan bir fotoğraf bu…

Ne kadar iç acıtıcı ve derin anlamlar taşıyan bir fotoğraf bu…
Bir elin parmaklarını geçmeyen insanla uğurlanmak…
Oysa bir ömür boyu yüzlerce, binlerce insanın tanıdığı, selam verdiği, yolunu gözlediği, duasını aldığı bir yürek…
Sipho Teyze gitti… Ardında bir avuç insan ve büyük bir sessizlik bırakarak…
Kimse kalabalıklar istemezdi belki ama insan, yok sayılmakla kalmak arasındaki o tarifsiz boşlukta, gözyaşı yerine sessizce içine akıtır her şeyi.
Sipho Teyze, Mardin sokaklarının tanıdığı yüzlerden biriydi.
Kimi zaman bir duvar dibinde, kimi zaman bir cami avlusunda gördük onu.
Elinde bir tas, başında beyaz bir örtü, gözlerinde kocaman bir sabır vardı.
Kimseye yük olmadı, kimseyi incitmedi.
Ama herkesin yüreğine dokundu, farkında olmadan.
Bugün o gitti.
Arkasından sadece birkaç kişi saf tuttu.
Kalabalık yoktu, ama gökyüzü tanıktı onun hikâyesine…
Kuşlar sessizce uçtu üzerimizden, güneş hüzünle vurdu tabutuna.
Bu bir veda değil, bu bir isyan değil…
Bu, fakirliğin unutulmakla eşdeğer sayıldığı bir dünyaya sessiz bir çığlık.

Ey Rabbim!
Bu dünyada belki sıcak bir sofraya, belki bir sıcak bakışa hasret yaşadı Sipho Teyze…
Ama ne olur, katında onu dilediğince ağırla…
Cennetin sofralarında doyur onu.
Orada unutulmasın, orada yalnız kalmasın.
Orada hiçbir çocuk gibi hissetmesin kendini, hiçbir yoksul gibi ezilmesin.

Biz bu hale nasıl geldik?
Fakir olmak neden bir suç gibi görülür oldu?
Yoksulluğu bir utanç, bir kusur gibi saklamaya başladık.
Ve sonunda ne mi oldu?
Bir insan, ardında sadece “bir avuç insan” bırakarak gömüldü…
Görmezden geldiklerimizle yüzleşme zamanı çoktan geldi geçiyor.
Sipho Teyze’ye Allah’tan rahmet, kalanlara ibret, bizlere de vicdan diliyorum.
Çünkü bazen bir cenaze, tüm insanlığa ayna olur.
Ve o aynada kendimize bakacak cesaretimiz yoksa, zaten çoktan ölmüşüz demektir…😭😭😭
  

A. Hamit YILDIZ