Özeleştiri ve Empati

Birbirimize tahammül edemediğimiz dönemlerden geçiyoruz. Evet pandemi, evet hayat pahallılığı... Ama bu tahammülsüzlük hayatımızda hep yok muydu? Trafikte bir saniye bekleyemiyoruz... İşyerinde birbirimize saygısızlık...Evde hoşgörüsüzlük...

Ebeveynler ve çocuklar tartışmasız bir gün geçirmez oldu, gençler birbirini boğazlıyor...

Eşlerde anlayışsızlık aldı başını gidiyor... Nesiller arası uyumsuzluk ve birbirimizi anlama zahmetine katlanmama..

Bütün bunların üstüne iki-üç yıldır musallat olan pandemi belası,dahası geçim sıkıntısı tuz biber oldu..

Peki bunu asgari düzeye çekemez miyiz? Neden herkes karşıdakini suçlar da kendine bakmaz? Eleştiride o kadar mahir bir toplumuz ki özeleştiriye gelince yokuz. Hep haklıyız,

Herşeyi en doğrusunu biz biliriz! Karşısındakini anlamaya çalışmıyoruz...

Özçekim yaptığımız kadar özeleştiri yapsak... Yargılamaya kalkışmadan önce empati yapabilsek..Emin olun daha hoşgörülü, daha yaşanabilir bir toplum haline gelmemiz işten bile değil o zaman..

Öncelikle her insanın sorunları olabileceğini, her bireyin bizim kadar özgür ve hak sahibi olduğunu kabul etmemiz gerekir..

Hata insana mahsustur. Hata yapabileceğimizi, her zaman haklı olamayacağımızı bilmemiz gerekir. En önemlisi dinleyip anlamak gerekir..Can kulağıyla dinlemeyi öğrenmemiz ve karşımızdakinin bize ne anlatmak istediğini duymamız icab eder..

Öfke kontrolü o kadar değerli ki en basit şeylerde ofkelenmemizin ve gereksiz gerginliklerin önüne geçer.Bu şekilde anlarız birbirimizi ve daha anlayışlı daha saygılı bir topluma kavuşuruz. Savunma mekanizmalarını gereksiz bir şekilde devreye sokmak yerine özür kültürünü içselleştirmeli ve bunun bir zaafiyet değil bir erdem olduğunu bilmeliyiz. Öfke kontrolü-empati-özeleştiri ve özür ,daha yaşanılası bir toplumun saç ayaklarıdır ve inanın çok daha güzel günlerin anahtarlarıdır..