Üstüngel Arı kimdir? Üstüngel Arı kitapları ve sözleri

Türk Yazar Üstüngel Arı hayatı araştırılıyor. Peki Üstüngel Arı kimdir? Üstüngel Arı aslen nerelidir? Üstüngel Arı ne zaman, nerede doğdu? Üstüngel Arı hayatta mı? İşte Üstüngel Arı hayatı...

Türk Yazar Üstüngel Arı edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında Üstüngel Arı hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. Üstüngel Arı hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte Üstüngel Arı hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...

Doğum Tarihi: 1990

Doğum Yeri: Zonguldak

Üstüngel Arı kimdir?

1990 yılının başlarında Zonguldak’ta dünyaya geldi. Dünyaya gelişine hiçbir zaman bir değer atfetmedi. O da hepimiz gibi biraz zaman geçirmek için buralardaydı.

1996’da TED Zonguldak Koleji’ne girdi. Burada 8 yıl eğitim gördü.

2004’te Zonguldak Atatürk Anadolu Lisesi’ni kazandı ve liseyi ancak 5 senede bitirebildi.

2009 yılında Kocaeli Üniversitesi Arkeoloji Bölümü’nü kazandı.

2011 yılında Felsefe bölümünde Çift Anadal yapmaya başladı.

2012’nin Nisan ayında, yazdığı blog Okan Bayülgen tarafından keşfedildi ve Bayülgen’in paylaşımları sayesinde günlük ziyaretçi sayısı ortalama 20-30 olan blogu, on binlere ulaştı. (2012 yılı içinde blogu yaklaşık 150.000 kez görüntülendi. 2012’nin en yoğun günü 9.134 hit ile 8 Temmuz oldu ve o günün en popüler yazısı bok. idi)

2012 Mayıs ayında yakın arkadaşları Onurcan Yılmaz, Eren Öztürk ve Levent Kaan Gündoğdu ile birlikte Parrhesia adında, düzensiz aralıklarla yayın yapan bir e-dergi kurdu. (Levent Kaan Gündoğdu, üçüncü sayının ardından ekipten ayrılmıştır.)

Üstüngel Arı Kitapları - Eserleri

• Hikayesi Olan Ölüler
• Yük

Üstüngel Arı Alıntıları - Sözleri

• Hem zaten anılar, yaşadıklarımız mıdır sadece? Yok mudur anı kavramında bir boşluk? İçini "yaşanması muhtemel olan şeyler" ile de doldurabileceğimiz bir boşluk, bir açıklık mesela, yok mudur? Yaşadıklarımız bile yaşandıkları andan itibaren bizim olma özelliklerini kaybediyorsa eğer - ki kaybediyorlar, ne farkı vardı ki yaşanmışlıkla kurmacanın? Ne farkı vardı yaşanmış olanla yaşanması muhtemel olanın (Hikayesi Olan Ölüler)
• ''Hayat sana karşı adil davranmıyorsa kart çalmakta bir sakınca görmemelisin.'' (Yük)
• "Ve belki de zaten asıl önemli olan, birlikte sıkılmaktan bile sıkılmamaktı." (Hikayesi Olan Ölüler)
• " Bir şeyi akılda tutmanın en iyi yolu onu unutmaya çalışmaktır. " (Yük)
• Alışıyorduk çünkü, kanlı ellerle yaşamaya alışıyorduk. Bir çocuk öldürülüyordu mesela, daha 14 yaşında ulan! Ve birileri meydanlara çıkıp evladını kaybetmiş bir anneyi yuhalatabiliyordu. Yuhalıyordu da kitle. Kitle alışıktı çünkü ölümlere. Ölümün kendilerinden uzaklığına alışıktı kitle. Çalışınca değil kısaca, alışınca oluyordu bu ülkede herşey. Alışınca bir şeyler mümkün olabiliyordu. Çünkü alışınca daha kolaydı devam etmek. Alkışlamak, eleştirmek, yuhalamak, sevmek ve nefret etmek daha kolaydı. Yaşamak daha kolaydı alışınca. Gazeteleri okuyup akli dengemizi hala koruyor, haberleri izleyip en yakın bıçakla bileklerimizi kesmiyor oluşumuzun tek nedeni alışıyor oluşumuzdu. Çünkü alışınca her şey, alışılagelmiş oluyordu. Biz de devam ediyorduk. Yaşamaya, ilerlemeye, zam istemeye, pazartesi sendromlarına, arkadaş buluşmalarına, sevişmeye, yürümeye, unutmaya, uyumaya... hepsine devam ediyorduk -yani yaşamaya. Çünkü biliyorduk, bu ülkede işler çalışınca değil, alışınca yürüyordu. Adalet yerini bulunca değil, adaletsizliğe alışınca temize çıkıyordu ayakkabı kutularında milyonlar saklayan alınlar ve zerre kadar utanmadan yapılıyordu alnı aklanmışlar tarafından balkonlarda konuşmalar. Çünkü çalışınca değil, alışınca unutuluyordu her şey. Unutmaya alışılıyordu... ve yavaş yavaş unutuluyordu... Unutulu... unutu... unut...-tuk bile. (Hikayesi Olan Ölüler)
• " Hayatta ilerlediği için kaybedilen tek şeyse zamandı. " (Yük)
• Satın alınabilir olan hiçbir şey, sadece satın alınan o şey değildi. (Hikayesi Olan Ölüler)
• " Bazı şeyler de vardır ki bir ömür sürer, " demişti, "ölmeden unutamazsın." (Yük)
• " Oyları çalarak da iktidara gelsen, kitle istikrara bakar. " (Yük)
• "Fakat yine de savaşmamak, her savaşta olduğu gibi savaşarak kaybetmekten daha fazla kaybetmekti." (Hikayesi Olan Ölüler)
• ...tepeden bakmak değiştirirdi birçok şeyi. Tepeden bakınca her şey farklı görünürdü insanın gözüne. Ne kadar yukarıdan bakarsak o kadar değersizleşirdi aşağıdaki hayatlar. Ne kadar yukarıdan bakarsak o kadar aynılaşırdı çekilen acılar, tüketilen yaşamlar, dertler, sorunlar, sıkıntılar... Ne kadar yukarıdan bakarsak, farklılıklar azalırdı o kadar. Aynılaşırdı her şey. Karıncalaşırdı insanlar ve tepeden bakan için fark etmezdi karıncalaşan insanın, kendisinin kaç katı ağırlığı omuzlarında taşıyor oluşu. Önemsizleşirdi. Tanrı olmak, böyle bir şeydi sanırım. Sonuçta o bize en yukarıdan, en yüksekten bakandı. Yükseğin kendisiydi Tanrı. Onun gözünde hepimiz aynıydık. Hepimiz bu koskoca evrendeki değersiz toz parçacıkları... (Hikayesi Olan Ölüler)
• "Bir insanı dünyaya getirmek, onu öldürmekten daha ufak bir suç değildir." (Hikayesi Olan Ölüler)
• Çünkü biliyordum, hayatlar anlatıldığında değil, yazıldığında roman olurdu; romanlarsa okunduğunda değil, yaşandığında gerçek. (Yük)
• "Delil yoksa, kanıt ya da buluntu yoksa, olmamıştı tüm olanlar. Olanların olmuşlukları, geride bıraktıkları kadardı ancak ve geride bir şey kalmamışsa, hiçbir şey olmamıştı." (Hikayesi Olan Ölüler)
• “Nefes almayı,yaşamak sanan bir insan sürüsü var dışarıda. Oysa ölümlerin en yavaş ve sancılısıdır nefes almak” (Hikayesi Olan Ölüler)
• " Kendinden kaçmaya çalışırken, yolda sürekli kendine çarpıp durmuş gibisin." (Yük)
• Tökezleyeceğiniz bir an,tek bir an kollayıp ilk fırsatta boynunuza yapışarak kanınızı emmeye hazır vampirlerle dolu bir dünyada,ölü bedenlerden korkmak sizce de fazla anlamsız değil mi? (Hikayesi Olan Ölüler)
• - Ne anlamı var o zaman yaşamamızın? + Anlam zaten varlığımız. Yani demek istediğim, insanlar, 'Ben bu dünyada bir sebep için varım ' yerine ' Ben bir sebebin sonucu olarak dünyada varım ' fikrini benimsediklerinde sorunun büyük bir kısmı ortadan kalkacak aslında. (Yük)