Gülibik - Çetin Öner Kitap özeti, konusu ve incelemesi

Gülibik kimin eseri? Gülibik kitabının yazarı kimdir? Gülibik konusu ve anafikri nedir? Gülibik kitabı ne anlatıyor? Gülibik PDF indirme linki var mı? Gülibik kitabının yazarı Çetin Öner kimdir? İşte Gülibik kitabı özeti, sözleri, yorumları ve incelemesi...

Kitap Künyesi

Yazar: Çetin Öner

Yayın Evi: Can Çocuk Yayınları

İSBN: 9789755100791

Sayfa Sayısı: 80

Gülibik Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

Horoz sevmeyen çalışkan öğrencilere oldum olası acımışımdır. Okullarda horoz sevmeyi öğretmiyorlar. Çok yazık. Hamurabi'nin kim olduğunu, Pigmelerin nerede yaşadıklarını, Anibal'in savaşlarını, Brezilya'nın yüzölçümünü, tek kanatlıları, çift kanatlıları, etoburları, çarpım cetvelini ezbere bilmek neye yarar; bir horozu sevemedikten sonra? Horoz sevmeyen birini görünce çok kızıyorum; bağışlayın, ne anlatacağımı unutuyorum."

Gülibik Alıntıları - Sözleri

• Bu büyükler, oldum olası böyledirler. Sevinçleri eksiktir nedense. Bir horozun ilk kez ötüşü kadar olağanüstü bir olaya bile sevinemezler.
• Ben ölü bir horoz değil, bir amaç uğruna dövüşerek ölmüş bir horoz olmak istiyorum. Ölüme gelince: Bir amaç uğruna ölüm; bir salgin hastalıktan ölmekten ya da bir kağnı tekeri altında kalıp can vermekten ya da yakalanıp diri diri kesilmekten çok daha onur verici bir ölümdür.
• Bilmezsiniz, yoksulların hafta tatilleri yoktur. Onlar sürekli çalışmak zorundadırlar.
• Ben o zamanlar gökyüzünü Binboğa Dagları'na dikilmiş ipekten, mavi bir örtü sanırdım.
• Toprak anamız, Dağ da babamızdı biz yoksul köylülerin. Toprak Ana kucağını, Dağ Baba da kollarını açardı bize.
• "Kalk gidelim," dedi Horoz, "Ölümden öte köy var mı?"
• Yoksulluk, insanları kırıcı, huysuz, kavgacı da yapıyordu demek.
• Daha çocukluğumuzda geliştirmiştik özlem duygusunu: Bir yıl once eskittiğimiz ayakkabılarımızı, koşarken düşürüp yitirdiğimiz balık biçimindeki çakılarımızı, kırmızı renkli yemenilerimizi özlerdik. Çüknü sık sık edinebilne olanağımız yoktu onları.
• Bahar büyük kentte yaşayan çocuklar için kentin dışında, kırlarda gelişen bir olaydır. Oysa köyde bahar, hemen yanınızda, burnunuzun dibindedir.
• Yıllar sonra okulda, Eskimolar'ın domatesleri ve üzümleri olmadığını öğrenince pek acıkıştım onlara. Ben bir Eskimo olsaydım üzumsüz yaşayamazdım doğrusu. Üstelik horozlarda yaşayamazmış kutuplarda;ben Gülibiksiz ne yapardım oralarda?
• Okullarda horoz sevmeyi öğretmiyorlar.Yazık! Hamburabi'nin kim olduğunu, pigmelerin nerede yaşadıklarını, Anibal'ın savaşlarını, Brezilya'nin yüzölçümünü, tek kanatlıları, çift kanatlıları, etoburları, otoburları, çarpım cetvelini bile ezbere bilmek neye yarardı, bir horozu sevemedikten sonra?
• Oysa yoksul bir çocuğun tembelliğe hakkı yoktur. Bir türlü anlayamıyorlardı bunu.
• Yoksul insanlar, küçük şeylerle mutlu olmanın erdemine varmış kişilerdir. Varlıklı çocuklar için, yeni bir ayakkabı, yeni bir elbise, yeni bir kasket, yeni bir bisiklet bile o kadar önemli değildir. Doğal karşılarlar onlar bu yeni şeyleri. Oysa biz-yoksul çocuklar için, yeni bir kalem bile sonsuz bir mutluluk kaynağıdır.
• Babamla tarlada çalışmak yorucu olmsına karşın çok güzel bir şeydi. Toprağı, otları, çiçekleri anlatırdı babam. Okulda öğrenemeyeceğim şeylerdi bunlar. Buğdayı arpadan, arpayı nohuttan, nohutu mercimekte ayırmasını babamdan öğrendim. Kır çiçeklerini, nergisi, sümbülü, sarı çiğdemi daha nicesini ondan öğrendim.
• Kış, köylerde yaşayan insanlar için kötü bir mevsimdir. Açlık ve yoksulluğun en belirgin görüldüğü aylardır kış ayları. Buna bir de hastalıklar eklenince korku veren bir mevsim olur kış.

Gülibik İncelemesi - Şahsi Yorumlar

Verdiğim puanlar "Çocuk Edebiyatı" gözüyle değerlendirmem sonucu verilmiştir. Çocuk Edebiyatı niteliklerine göre değerlendirerek yaptığım puanlamalar ile yetişkin kitaplarına veya diğer tüm romanlara verdiğim puanlar arasında herhangi bir kıyaslama veya benzerlik yoktur. (Sinan Tamuçu)

Gülübik bir horoz ve bir çocuğun dostluğunu anlatan sıcacık bir kitap. Ama nasıl bir dostluk.. okurken bazen öyle bir kalbinize dokunuyor ki bazı kelimeler...Bir çocuğun ne kadar güzel sevdiğine şahit oluyorsunuz sayfalarında. Bazı çocuk kitaplarında bir büyük tarafından yazıldığı çok belli oluyor. Çünkü çocukların pencerelerinden görmek, hele hele de yazmak hiç kolay değil. Çetin Öner kitabı öyle güzel bir dille yazmış ki, bazen acaba bu horoz onun mu dostuydu diye düşündüğüm yerler oldu. Hem çocuklar, hem de büyükler için çok güzel bir kitap olmuş. Sayfa sayısı az olduğu için bir oturuşta bitirebilirsiniz. Size çok özel duygular hissettirecek. (Neval Şentürk)

Gülibik: Kıymetli ve benim de çok sevdiğim yazarımız bu kitabı yeryüzündeki tüm yoksul çocuklara ve horozlara armağan etmiş.. Öncelikle uzun süredir hiçbir kitapta bu denli duygulanıp, ağlamamışımdır çünkü bana eski horozumu da hatırlattı ve kendimden parçalar buldum bu kitapta. Uzun bir aradan sonra da ilerideki çocuklarıma okuyacağım kitaplar listesine de giriş yaptı bu güzel ötüşlü Gülibik. Cadılar, prensesler, devler, sihirler yok Gülibik’te, öyle gerçek öyle hayatın içinden. Dediğim gibi kitap tamamen içten tamamen hayatın kendisi. Yoksulluğu, mutluluğu, sevgiyi, üzüntüyü, dostluğu,onuru daha nice unutulmaya yüz tutmuş değerli madenleri yeryüzüne çıkarıyor bu kitap. Gülibik’e horoz diyip geçmemek lazım, günümüzdeki insanlardan daha onurlu, asaletli. Tüm çocukların ve büyüklerin okuması gereken bir kitap. kitap/gulibik--10338 yazar/Cetin-Oner kitap/gulibik--10338 (İzem Sultan)

Gülibik PDF indirme linki var mı?

Çetin Öner - Gülibik kitabı için internette en çok yapılan aramalardan birisi de Gülibik PDF linkidir. İnternette ücretli olarak satılan çoğu kitabın PDFleri bulunmaktadır. Ancak bu PDF'leri yasal olmayan yollarla indirmek ve kullanmak hem yasalara hem de ahlaka aykırıdır. Yayın evlerinin sitesinden PDF satılıyorsa indirebilirsiniz.

Kitabın Yazarı Çetin Öner Kimdir?

Çetin Öner (d. 1943), Türk yazar.

Çetin Öner 1943 yılında doğdu. Ankara İktisadi ve Ticari İlimler Akademesi Banka İşletmesi Bölümü'nden mezun olduktan sonra, 1963 yılında Ankara Sanat Tiyatrosu'na girdi. Burada, 40'tan fazla oyunda görev aldı. 3 yıl boyunca Tiyatro İşçileri Sendikası (TİSEN) Ankara Şube Başkanlığı görevinde bulundu. 1972-1973 yılları arasında Milliyet Gazetesi'nin Sanat Dergisi Ankara Temsilciliği'ni yürüttü. Olay ve Barış gazetelerinde tiyatro eleştirileri yazdı.

1973 yılında Ankara Sanat Tiyatrosu'nda (AST) sanat yönetmenliği görevinden ayrılarak, TRT'de prodüktör olarak göreve başladı. TRT'nin ilk yerli televizyon dizisi olan, Aziz Nesin'in yazdığı "Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz"ı yönetti. Birçok televizyon oyununda oynadı.

1972 yılında Yeni A dergisinde ilk öyküsü olan "Keklik"i yayınladı. 1975 yılında ise "Gülibik" adlı ilk çocuk kitabı yayınlandı. "Gülibik", 1978 yılında Almanca'ya çevrilerek Almanya'da değişik yayınevlerince 5 kez basıldı ve Almanca konuşulan tüm ülkelerde okuma kitabı olarak okullara tavsiye edildi. Ayrıca, Alman Devlet Televizyonu (ZDF) ve TRT ortak yapımı olarak filme çekildi. "Gülibik", T. C. Kültür Bakanlığı ve "Verlag An Der Ruhr" Yayınevi'nce prestij kitabı olarak yeniden basılmıştır.

Ulusal ve uluslararası birçok ödül kazanan Çetin Öner'in "Gülibik" dışında 3 çocuk kitabı daha ve bir romanı ile bir incelemesi vardır.

Çetin Öner Kitapları - Eserleri

• Gülibik
• Mavi Kuşu Gören Var Mı?
• Portakal
• Dünyanın Bütün Kedileri
• Piyango
• Şu Bizim Çerkesler
• Kargalar Kara Değildi
• Kömürcü Çocuk
• Dağlara Yazılıdır
• Keloğlan-Denizin İki Yakasından Masallar
• Gülibik- Dünyanın Bütün Kedileri - 25.Yıla Özel
• Kara Kar-Denizin İki Yakasından Masallar
• Kalem-Denizin İki Yakasından Masallar

Çetin Öner Alıntıları - Sözleri

• Okullarda horoz sevmeyi öğretmiyorlar.Yazık! Hamburabi'nin kim olduğunu, pigmelerin nerede yaşadıklarını, Anibal'ın savaşlarını, Brezilya'nin yüzölçümünü, tek kanatlıları, çift kanatlıları, etoburları, otoburları, çarpım cetvelini bile ezbere bilmek neye yarardı, bir horozu sevemedikten sonra? (Gülibik)
• Sevgi'yi o yaz, yeniden ; Kedilerden öğrendim. (Dünyanın Bütün Kedileri)
• MÖ 850 yıllarında ilk kez Homeros söz eder Çerkeslerden. Argonot destanlarında geçer Abhazya ve Gürcistan sahillerinde bulunan "Kolhis Ülkesi" adıyla Kafkasya. (Şu Bizim Çerkesler)
• Yoksulluk, insanları kırıcı, huysuz, kavgacı da yapıyordu demek. (Gülibik)
• Aslında yeryüzünde her şey konuşur. Ama yalnızca sevdikleriyle ya da onun dilinden anlayanlarla. Güneşi dilsiz mi sandın sen? Ağacı, kuşu, bulutu dilsiz mi sandın? (Mavi Kuşu Gören Var Mı?)
• Çerkesler düşünce olarak demokrat kalben aristokrat olabilirler. (Şu Bizim Çerkesler)
• Bütün kuşlar dünyaya ilk gelişlerinde beyazmış… (Kargalar Kara Değildi)
• Kış, köylerde yaşayan insanlar için kötü bir mevsimdir. Açlık ve yoksulluğun en belirgin görüldüğü aylardır kış ayları. Buna bir de hastalıklar eklenince korku veren bir mevsim olur kış. (Gülibik)
• Ben o zamanlar gökyüzünü Binboğa Dagları'na dikilmiş ipekten, mavi bir örtü sanırdım. (Gülibik)
• Bu büyükler, oldum olası böyledirler. Sevinçleri eksiktir nedense. Bir horozun ilk kez ötüşü kadar olağanüstü bir olaya bile sevinemezler. (Gülibik)
• Uçmak, kolayca bellen bir şey değildi. Uçmakla düşmek arasındaki o kısa an, o kesin çizgi yıldırmıyordu Kuno’yu. (Kargalar Kara Değildi)
• Şimdi beni iyi dinleyin! İnsan sevgisini ıskalamayın ama, Ne yapıp edin; Siz de bir kedi edinin! (Dünyanın Bütün Kedileri)
• Acı çekenler, sevdiklerinin yüzünden bu acıyı tanımışlarsa vız gelir onlara acıları. (Mavi Kuşu Gören Var Mı?)
• Bilinmeyenden korkar canlılar; bilmek aydınlıktır, aydınlanmaktır. (Kargalar Kara Değildi)
• Kendine gofer ağacından bir gemi yap. (Kargalar Kara Değildi)
• Kafkasyalı,gerçekten Kafkasya'ya benzer.Bu nedenle onun yüzünde hüzünle neşe,ağlamakla gülmek aynı anda yansır. (Şu Bizim Çerkesler)
• Eğitimle kazanılan beceriler, ancak yaşam içinde sınanarak doğrulanır. (Kargalar Kara Değildi)
• Ve kuşlar ölünce bir daha uçamazlar. Ruhları bedenleriyle birlikte toprağa gömülür. (Kargalar Kara Değildi)
• Bahar büyük kentte yaşayan çocuklar için kentin dışında, kırlarda gelişen bir olaydır. Oysa köyde bahar, hemen yanınızda, burnunuzun dibindedir. (Gülibik)
• Daha çocukluğumuzda geliştirmiştik özlem duygusunu: Bir yıl once eskittiğimiz ayakkabılarımızı, koşarken düşürüp yitirdiğimiz balık biçimindeki çakılarımızı, kırmızı renkli yemenilerimizi özlerdik. Çüknü sık sık edinebilne olanağımız yoktu onları. (Gülibik)