Bir Gün Mutlaka Anlarsın

Bu şiiri tüm dostlarıma beni sevenlerime ama özellikle birine yazıyorum.

İlk kez yazıyorum.

İlk kez hesaplaşıyorum gerçeklerlen, hayatlan ve her şeyden öncede kendim ile tuhaftır kalemi kağıdı ve senin fotoğrafını bir an aldım ve derinlere daldım
Hayat meğer bana yalan söylemiş

BİR GÜN MUTLAKA ANLARSIN

Uykularım kaçar geceleri, bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerim tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultu başlar kulaklarımda
Ne çarşafım halimden anlar, Nede yastığım
Girmez penceremden beklediğim o aydınlık
Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içime hüzün
Kapanırım yatağıma çaresizliğime ağlarım
Beni sevmek ve beni hatırlamak ne imiş bir gün anlarsın

Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu
Şerefin faziletin iyiliğin yiğitliğin ve gençliğin
Gün gelirde sesimi bir kere duyabilmen için
Vurursun başını soğuk taş duvarlara
İncinmişliğimi, kırılmışlığım
yakında duyarsın
Ta derinden acımı ve size olan vefamı sevgimi
Sevmek neymiş bir gün mutlaka anlarsın

Bu fani ve geçici dünyaya neden geldiğimizi
Boşuna geçip giden ömrümüze ve gençliğimize yanarsın
O hiç beklenmeyen saat geldimi
Uzanır gökyüzüne mevlaya ellerimiz
Ama çaresiz
Ama yorgun
Ama bitkin
Geçmişten geleceğe günlerin hayaline dalarsın

Bir gün anlarsın hayal kurmayı
Beklemeyi ümit ve şükür etmeyi
Bir kirli gömlek gibi çıkartıp atarsın beni
Mazimizde ne kalmışsa yırtar atarsın
O zaman bir çiçek büyür kabrimde kendiliğinden
Seni, sizi ve insanlığı sevdiğimi işte o gün anlarsın
Evet evet anneni, babanı, kardeşlerini, İşini, Eşini
Kısacası dost ve akrabalarını her şeyden öncede kendini
Bir gün anlarsın, Bir gün anlarsın

Selam ve Dua İle