Halepçe'den Kerkük'e

Bugün Halepçe katliamının yıl dönümü. O gün kadın çocuk ayırt edilmeksizin katledildiler. O gün Kürtlerin mazlum ve masum olduğu gündü ve umarım masumiyetlerini başka halklara zulmederek kaybetmezler. 

Bu olaydan sonra bir de sürüldüler. Evsiz, barksız ve vatansız kalan yarım milyon Kürt Türkiye’ye sığındı. Gidecek yerleri yoktu. O kadar zordaydılar ki sevmedikleri komşularına sığındılar. Allah şahittir komşuları da onlara iyi davrandı.

Bu olayların üzerinden çok zaman geçti. Önce ABD’nin himayesine girdiler, sonra fiilî devlet oldular. Zengin oldular. Yetmedi Türklere iş verdiler. Yine yetmedi bu defa bölgesel bir başkent istediler hem de Kerkük’ü. Bu son istek Türkiye’nin kırmızı çizgisiydi. Kerkük Türkiye’nin Misak-ı Millî hatırasıydı.

İşte tam bu noktada Kriz devreye girdi. Herkes Kuzey Afrika’ya odaklanırken kimse bu Kuzey Irak’ta ne oluyor diye bakmadı. Bir ay önce Kuzey Afrika’da başlayan bu kriz Araplarla sınırlı kalacağı düşünülüyordu. Ama kimse komşumuz Irak’ın da Arap olduğunu hatırlamadı. Son bir aydır Tunus’la kalkıp Libya’yla oturdu, üstüne bir de Libya’nın tüm şehirlerini ezberledi ama yine de Irak’a bakmayı akıl etmedi.

Çünkü her kriz aslında en az bir fırsatı içinde barındırır. Bir yerde bir kriz varsa muhakkak bir de fırsat vardır. Kuzey Afrika’da kriz varsa Kuzey Irak’ta da fırsat var. Aynen öyle de oldu. Kürt yönetimi Kerkük’te yaşayan Kütlerin güvenliğini sağlamak amacıyla birkaç gün evvel “mevcut durumdan görev çıkararak” 12 bin Peşmerge’yle şehri aldı. İşte buna krizi fırsat dönüştürmek denir. Türkiye uzaktaki Kuzey Afrika’ya odaklanırken yanındaki Kuzey Irak’ı es geçti.

Fiili devlet, fiili ordu ve buna bir de Kerkük fiili bölgesel başkent olarak eklenirse hiç şaşırmam. Çünkü 20 yıl evvel Türkiye’ye sürülen Kürtlerin dönüşünün muhteşem olacağını kimse görmek istemedi.