Hiçbir Karanlık, Hakikati Gizlemeye Yetmeyecektir!

İnsanların en akılsızı, kendini bir başka insana ıspatlamaya çalışandır.

Ön yargıların, iş bilmezliğin, yalakalığın, çapsızlığın, hukuksuzluğun, menfaatin ve en önemlisi korkaklığın sinelere hükmettiği bir zamanda doğruların ve gerçeklerin görülmesi mümkün müdür?

Zerre kadar Vizyonu olmayan, zerre kadar insana/insanlığa faydası olmayanların dedikodu üretme ve kendi yalanlarına inanma ve inandırmaktan başka çareleri yoktur.

Koşulsuz itaat, pohpohlanmak en sevdikleri iştir. Çözüm üretemez, fayda sağlayan hiçbir projeye imza atamazlar.

Oturdukları makamı sağlama almak, boşboğaz insanların övgülerini dinlemek müthiş keyif verir onlara.

Memlekete yapılan hiçbir güzelliği görmez, daha doğrusu görecek ufukları olmaz, ama müthiş bir yalan ve dedikodu hırsları vardır.

Halbuki biraz vicdan, biraz da ufukları olsa etraflarında bulunan onca güzelliği, onca güzel işi görememe durumları olamaz. Ama onlar kendileri gibi yalandan beslenen iş bilmez bir avuç yalancı, dedikoducu ve riyakar insanların yalanlarına kanarak hareket ederler. Hayallerinin dahi ulaşamayacağı bu kadar güzel şeyleri sırf inat, yalan ve dedikodu yüzünden görememeleri en büyük zulüm değil de nedir?

Güç de onlardan yana olunca, inanılmaz bir ego ve korkunç bir kibir sarar benliklerini. Ama unuttukları ya da hesaba katamadıkları bir şey vardır.

Hakikat gün gelir, bir boksörün yumruğu gibi yüzlerine iner. Hem kendileri, hem de kendilerine sürekli yalan ve dedikodu taşıyanlar şaşkına döner.
Başta da dediğimiz gibi, insanın kendini başka bir insana ıspatlamaya çalışması en büyük akıl noksanlığıdır.

Nefes almanın dahi yetkimizde olmadığı bir hayat için değer mi?

Kimbilir, belki bugün, belki yarın, belki de bir adım sonrası bizlerin de nefesi tükenecektir. Ve her şey mahşere kalacaktır.