Suç Kimde, Yanlışlık Nerede?
Dünyanın en kaliteli kumaşından, en uygun motiften, en güzel desenden, en iyi modelden bir parçayı en usta bir terziye verip bir takım elbise diktiriliyor.
Elbisede, kumaşta, modelde ve terzide hiçbir sıkıntı yok; ama elbise kambur ve aksak yürüyen biri üzerinde sergileniyorsa cazibesi ve kalitesi kaybolur.
Ya da güzelim takım elbiseyi giyen kişi çamura bulaştırılmış paçalar ve toza batmış yakalar ile ortalıkta turluyorsa…
Elbisenin astarı dışarıda, kumaşı içerde ters yüz edilerek giyilmişse…
Düğmeleri kopmuş, dikişleri sökülmüş ya da büzülmüş, buruşmuş haldeyse…
Terden kokuşmuş ve insanları tiksindiren pasak içinde duruyorsa…
Suç kimde, suçlu kim, suçlanan ne olmalıdır?
Kumaş mı, desen mi, model mi, dikiş mi? Asla! Bunların hiç birinde kusur yok.
Kusur ve suç, güzelim elbiseyi giyme becerisini gösteremeyen,
Elbiseyi layıkıyla giyemeyen; temizlik, dikkat, özen ve duruş yoksunu olan kişi de değil mi?
İslam ve Müslümanlık, din ve dindarlık, takva ve muttakilik de böyledir.
İslam; kaynağı, inanç sistemi, sınırları, muhtevası, mesajları, yükümlülükleri, kutsalları, amaç ve usulü açısından tastamam ve kâmil bir dindir.
Tutarlı, anlaşılır, yaşanabilir, sade, adil ve erdemli bir dindir İslam.
Ya ‘Müslümanlar’, sözüm ona ‘dindarlar’?
Bu tutarlı ve sade imanı, adil ve merhametli yaşamı, muvahhit ve halis anlayışı, mütevazı ve fedakâr ilişkiyi gerektiren ‘din’i üzerlerinde taşıyabiliyorlar mı?
